In september en oktober stond er weinig inhoudelijks op de agenda van de gemeenteraad. In november werd het gelukkig weer iets interessanter. Eén van de punten was de verkavelingsvergunning voor de laatste uitbreiding van het Jules De Brouwerpark. Eindelijk kiest het bestuur er voor om een (weliswaar klein stukje) verkaveling in te richten als woonerf. Ik wees in eerdere verkavelingsdossiers al op de voordelen van een woonerf. -Het is er veilig wonen: Er mag enkel stapvoets gereden worden, bestuurders mogen de voetgangers niet in gevaar brengen of hinderen en ze moeten dubbel voorzichtig zijn ten aanzien van spelende kinderen.

-Het is er gezellig wonen: De openbare ruimte is er voor de bewoners, niet om snel te rijden of voor het parkeren van wagens. Dat maakt een dergelijke verkaveling extra aantrekkelijk voor gezinnen met jonge kinderen. Maar niet alleen voor kinderen: ook voor volwassenen en ouderen is een inrichting als woonerf een garantie voor een gezellig buurtleven. Ik vroeg de meerderheid om het woonerfprincipe ook toe te passen bij volgende verkavelingen. En ik had nog een vraag.

In dossier zag ik dat een oud stukje 'trage weg' tussen deze verkaveling en de Veldstraat ligt. Ik ben ter plaatse gaan kijken en vond op dat pad in de richting van de Veldstraat een omgevallen bord met 'Kempeweg' er op. Het gaat dus om een trage weg die ooit officieel gebruikt werd. Helaas is die weg voor de helft ontoegankelijk. Daarom heb ik gevraagd om deze trage weg zo snel mogelijk volledig begaanbaar te maken. Schepen Vijt beloofde na te gaan of dat mogelijk was. Ik ben benieuwd...

Dit punt kwam ook in de pers: Het Nieuwsblad